Zamki samoligaturujące – nie posiadają elastycznych ligatur umożliwiających utrzymanie łuku w slocie zamka. Zamiast tego każdy zamek wyposażony jest w unikatowy system (pasywna klapka), która umożliwia osadzenie łuku. Powoduje to znaczącą redukcję tarcia wytwarzanego pomiędzy łukiem a zamkiem, co pozwala na bardziej efektywny i szybszy ruch zębów, jak i wpływa na poprawę higieny jamy ustnej podczas leczenia ortodontycznego.

Zamki tradycyjne ligaturujące – do utrzymania łuku w slocie zamka wykorzystywana jest elastyczna ligatura, która początkowo bardzo mocno dociska sam łuk w kierunku podstawy zamka, po czym gwałtownie traci swoją elastyczność już po upływie 24h. Początkowo powstaje więc duże tarcie, które w późniejszym etapie zostaje zastąpione znikomą kontrolą nad pozycją zęba w łuku. Elastyki przyczyniają się również do większej akumulacji płytki nazębnej i większego ryzyka demineralizacji podczas leczenia.

System zamków samoligaturujących pozwala na uzyskanie pełniejszych i szerszych łuków zębowych, co korzystnie wpływa na estetykę twarzy i uśmiechu redukując widoczność czarnych korytarzy policzkowych. Umożliwia także wypionowanie i prawidłowe ustawienie segmentów bocznych, co ma bezpośredni związek z funkcjonalną okluzją oraz zapobiega patologicznemu ścieraniu się twardych tkanek zębów. Stwarza to również większą przestrzeń dla języka, co niejednokrotnie przekłada się na lepszą wymowę, leczenie lub zapobieganie OBS (obturacyjnemu bezdechowi sennemu), poprawę jakości snu, jak i naturalną formę retencji po zakończonym leczeniu ortodontycznym.